Betoog - verlichting

Verlichting – Don Quichot op de bruiloft van Kamacho, Pieter Langendijk

Don Quichot op de bruiloft van Kamacho, is een boek geschreven in de Verlichtingsperiode. Eigenlijk gaat het hier om een toneelstuk, vandaar dat er geschreven is in bedrijven. Het wordt vaak gezien als een blijspel met een goed einde, maar eigenlijk gaat het hierbij om een soort klucht. Het wordt gebruikt om te amuseren, niet om een bepaalde moraal te verdedigen.

De verlichting, de periode die begon rond 1630 en eindigde eind 18^e eeuw, is met invloed van de Renaissance en de Reformatie. Ook door het contact met andere werelddelen, kwamen er nieuwe ideeën op onder de bevolking. In Nederland begon deze periode door de verdraagzaamheid en vele drukkerijen. Tijdens deze periode draaide het leven meer om vrijheid, geluk, inzicht en kennis.
Het beeld van de wereld moest geleidelijk helder en duidelijk worden. Deze mens was erg optimistisch en men dacht dat sterven een geluk was. Een belangrijke verandering was dat de mens zelf verantwoordelijk was voor geluk/ongeluk in plaats van God.
De kritische geest van de mens ontwikkelde en ging dan ook steeds meer de wereld onderzoeken. Men gebruikte het verstand en er werd de spreuk ‘Cogito ergo sum’ bedacht door de filosoof René Descartes, wat betekent: ik denk, dus ik ben.
Er werden veel wetenschappelijke ontdekkingen gedaan door o.a. Newton, Copernicus en Galilei. Men voert te wetenschap uit al een empirist, hierbij is het waarnemen met de zintuigen belangrijker dan het verstand. Alleen je zintuigen bieden je een houvast in je leven.
Politiek gezien begonnen steeds meer mensen te streven naar vrijheid, gelijkheid en samenwerking.. Door middel van de literatuur werd ervoor gezorgd dat de burger steeds mondiger werd. De literatuur veranderde voortdurend, zo werden steeds meer alle bevolkingsgroepen aangesproken.

Zoals eerder vermeld, draait het in de Verlichting om idealen als kennis, geluk en inzicht. In het boek, of eigenlijk het toneelstuk ‘Don Quichot opde  bruiloft van Kamacho’ komen deze ook duidelijk terug. Daarom is Don Quichot op de bruiloft van Kamacho van Pieter Langendijk representatief voor de Verlichtingsliteratuur.
Het belangrijkste kenmerk in dit verhaal is het gebruiken van het verstand.
In het verhaal komt op een gegeven het volgende voor:
“Zo ziet men dat 't verstand het geld te boven gaat.
En die de wysheid om 't genot van 't goud versmaad,
Kan aan myn trouwgeval zich spiegelen en leeren.
Hoe dat men schranderheid vóór schatten moet waardeeren”
Oftewel, er is gebleken dat het verstand boven het ideaal van rijk zijn staat. Men beseft dat je meer hebt aan wijsheid dan aan bijvoorbeeld goud.
Dit aspect is heel belangrijk in de verlichting en daarom heeft dit verhaal ook een sterke connectie met die periode.

Er is genoemd dat geluk onder de bevolking ook belangrijker werd, je moest hier namelijk zelf voor gaan zorgen terwijl men eerst dacht dat God dat deed. Deze gedachtegang veranderde dus, zodat de mens opzoek moest gaan naar ervaringen van geluk. Je moest zelf achter je doelen aangaan als je gelukkig wilde worden. In het verhaal komt dit enigszins terug, de arme edelman Bazilius is bijvoorbeeld verliefd op Quiteria. Zij is al verloofd met Kamacho, een hele rijke boer die een beetje gevoelloos overkomt. Bazilius heeft als doel om Quiteria voor zich te winnen maar dit lijkt natuurlijk moeilijk, aangezien ze verloofd is met een man die wél rijk is. Uiteindelijk lukt het hem toch om haar voor zich te winnen, hiervoor heeft hij hard zijn best gedaan. En zo komt het aspect van ‘geluk’ ook terug in dit verhaal, Bazilius en Quiteria zijn beide gelukkig met elkaar.
Naast het gebruiken van het verstand en het krijgen/hebben van geluk, ben ik van mening dat er weinig andere kenmerken in het verhaal voorkomen.
Het verhaal Don Quichot op de bruiloft van Kamacho van Pieter Langendijk is dus over het algemeen wel representatief voor de Verlichtingsperiode. Zo komen het verstand en het hebben van een gelukkig leven er duidelijk in voor. Daarnaast zijn er maar weinig andere kenmerken die deze periode naar voren laten komen.

Ik raad deze tekst af om te lezen, ik vond het niet echt een heel boeiend verhaal. Over het algemeen vind ik een liefdesverhaal wel leuk om te lezen, maar deze trok mij niet zo. Mijn voorkeur gaat meer uit naar de romantische periode; meer gevoel en emotie, in plaats van verstand, wetenschap en kennis. 

http://fabien.galerio.org/teksten/1991-sprekende-funkties/node4.html

http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/18de/thema/lg18016.html           

Bladzijde 11 en 12 uit ‘Verlichting en Romantiek – Vakspecifiek deel Nederlands’ geven algemene kenmerken van de Verlichting aan.

Betoog Studenten-typen

Romantiek - Studententypen, Johannes Kneppelhout

Titel: Studenten-typen

Auteur: Klikspaan (Johannes Kneppelhout)

Uitgever: L.J. Veen

Plaats van uitgave: Utrecht

jaar van uitgave: 1839-1841

Betoog Romantiek - Studenten-typen, Johannes Kneppelhout

Studenten-typen, een boek geschreven door Klikspaan in de periode van de romantiek.

Een boek vol beschrijvingen van studenten die te vinden zijn in de stad Leiden, stuk voor stuk voorzien van allerlei kenmerken.

Romantiek, de periode die is ontstaan aan het einde van de 18e eeuw en doorliep maar de 19e eeuw, was een reactie op de verlichting.

In deze periode stond vooral het gevoel centraal; zo werden emoties en intuïtie veel belangrijker. Het gevoel stond nu boven de ratio (het denken,verstand).

Mensen moesten zich meer gaan verbeelden, wegdromen naar ideale omstandigheden en vooral hun gevoel laten spreken. Het optimistische beeld vanuit de verlichting verdween.

De natuur zorgde voor het opwekking van al deze gevoelens, door middel van de schilderkunst werd de grootsheid van deze natuur zoveel mogelijk benadrukt.

Niet alleen in de kunst waren aspecten van de romantiek te merken, ook in de literatuur kon dat worden waargenomen. Literaire schrijvers probeerden zo goed en duidelijk mogelijk gevoelens, emoties en verbeeldingen te beschrijven in boeken. De natuur werd verheerlijkt, het verleden werd belangrijker en men ging daardoor in een nieuw genre schrijven, de historische roman. Ook kwam er een ander nieuw genre, griezelverhalen.

Het wereldbeeld in deze periode vormde de romanticus zelf, men vond dat er door middel van verbeelding verder moest worden gekeken dan alleen met het verstand dingen te besluiten.

In het kort kan worden gezegd dat de Romantiek de werkelijkheid sterk idealiseerde.

Studenten-typen van Johannes Kneppelhout (Klikspaan) is representatief voor de Romantiekliteratuur.

Wat in de romantiek zo'n beetje het belangrijkste kenmerk is, komt ook sterk terug in dit boek. Klikspaan schrijft het boek vanuit zijn eigen ogen, hij beschrijft zelf alle soorten studenten die hij is tegengekomen aan de Leidsche Hogeschool.

Hij laat volledig zijn eigen gevoel spreken, zijn gedachten die hij krijgt wanneer hij die studenten ziet. Hij weet er 12 te benoemen, met elk een eigen definitie.

Onderstaand een aantal voorbeelden:

De klaploper. Klikspaan geeft bij dit type de volgende beschrijving: 'De klaploper schooit bij zijn collega-studenten. Soms door ze te misleiden maar ook wel door overduidelijk onbeschoft gedrag zoals bij iemand binnenstappen en misbruik maken van andermans vriendelijkheid. Hij profiteert van iedereen en probeert zoveel mogelijk bij anderen te ritselen zonder er iets voor terug te geven'.

In dit stuk is een duidelijke mening te merken en dit wordt puur op gevoel gedaan, aangezien de schrijver deze typen zelf niet allemaal kent.  De schrijver vindt dit type 'een belachelijke, kleingeestige zwakheid' (blz. 23).

Student-auteur. Over dit type vertelt Klikspaan dat deze veel in de boeken zit en zich dan ook heel slim voelt. Bij dit type geldt in de gedachtegang: eerst roem, daarna verdiensten. Hij probeert zoveel mogelijk interessant te worden gevonden, wat in de werkelijkheid juist het tegenovergestelde is.
De Bivalva is een student die niet voor student kan worden aangezien, zoals Klikspaan beschrijft. In het boek staat ook: ‘Het leeft, het voedt zich; het dierlijk leven gaat zijn gang, maar de ziel…!’ (blz.84) Het ‘wezen’ is een ding wat niets doen en is onverzorgd.
Een beschrijving als bovenstaande laat wel degelijk zien dat er gevoel in wordt gelegd, Kneppelhout spreekt openlijk over hoe hij denkt over deze studenten en schaamt zich ook niet als hij ze beschrijvingen geeft zoals ze hierboven staan.

Naast gevoel, is de verbeelding ook een belangrijk kenmerk wat in het boek goed terugkomt. Klikspaan plaatst alle ‘soorten’ studenten in een hokje, elk met eigen kenmerken van het gedrag, levensstijl, afkomst enzovoort. Hierbij verbeeld hij dat iedere student daadwerkelijke binnen die soort past en ook aan die kenmerken voldoet.
Alle studenten betitelt met Bivalva zijn dus onverzorgd, doen niets en hebben geen ziel.
Hierbij werkt de verbeelding dus sterk mee. Alsof iedere student die er onverzorgd uitziet en weinig diepgang biedt ook echt geen ziel heeft en leeft als een dier.. dat gaat wel ver. Oftewel daar spreekt duidelijk die verbeelding van de schrijver.

Ook wordt het verleden van de studenten besproken bij de beschrijvingen van de typen.
Er worden conclusies getrokken over studenten met een rijke familie of juist een arme familie. Er wordt naar hun afkomst gekeken en daarmee wordt bepaald hoe ze nu wel zullen leven. Het historische aspect komt hier dus ook wel in voor, maar dit is niet heel erg duidelijk.

Het boek studenten-typen van Johannes Kneppelhout is dus wel representatief voor de romantiek door de kenmerken als, gevoel en verbeelding. Daarnaast speelt voor een klein deel ook een historisch aspect mee, maar dit is een beetje te verwaarlozen.

Ik raad aan deze tekst te lezen, het is vrij grappig hoe de typen studenten worden beschreven, ookal is het soms een beetje grof. Al met al is het wel een aanrader.

Dooi - Rascha Peper

Lees verslag algemeen: Dooi – Rascha Peper

Algemene informatie
Auteur: Rascha Peper
Titel: Dooi
Jaar van uitgave: 5^e druk, 2001
Eerste druk: 1999
Aantal pagina’s: 158
Genre: Roman

Korte samenvatting
Aan het begin van het boek ligt Ruben Saarloos, een 58-jarige vertaler, met zijn boot inmiddels al vier weken ingevroren in het IJsselmeer aan de kust van een klein onbewoond eiland. Tijdens een tochtje met zijn vrouw op tweede kerstdag werden ze overvallen door de vorst. Na twee weken verliet zijn vrouw de boot, omdat ze niet langer verlof kon krijgen. Ruben blijft alleen achter met zijn gedachten over de dood zijn en zijn vader. De eenzaamheid valt hem zwaar. Het enige contact dat hij heeft met de buitenwereld heeft, is via zijn mobiele telefoon. Zijn dagen bestaan uit het vertalen van een engels boek over vissen, het maken van wandelingen en het tellen van konijnen.

Tijdens zijn verblijf op het IJsselmeer werd hij geconfronteerd met een aantal bizarre gebeurtenissen. Zo meent hij een keer een Chinese jonk aan de horizon te zien opdoemen, hij krijgt een keer een mysterieus telefoontje voor ene Omsof die op zijn mobiele nummer bereikbaar zou zijn. En hij ziet een schaatsster, geheel gekleed in het zwart, op het ijs, terwijl het al begonnen was met dooien.

Op een zeker moment schaatst ze hem tegemoet en raken ze aan de praat. In haar schaatsen leest hij dat ze Bente Nerwanen heet en hij schat haar tussen de twintig en dertig jaar. Hij ontmoet haar in totaal drie keer en iedere keer neemt ze iets voor hem mee. Ze praten over van alles.Tijdens de derde ontmoeting bedrijven ze de liefde. Ook deze derde keer zegt ze hem dat ze de volgende dag weer langs zal komen. Maar de volgende dag is het ver genoeg gedooid zodat Ruben door een ijsbreker van de kustwacht bevrijd kan worden.

Terug in de bewoonde wereld beseft hij dat hij zijn leven niet meer kan lijden zoals hij dit voorheen gedaan had. Ook kan hij Bente Nerwanen niet uit zijn hoofd zetten en start een zelfde zoektocht als zijn vader, alleen niet naar de coelacanth maar naar Bente. Als hij naar de VU belt en naar haar vraagt, wordt hem verteld dat zij het jaar er voor overleden is. Heeft hij zich dan alles verbeeld, was zij net zoals de Chinese jonk verbeelding geweest of had ze hem bedrogen en heette ze helemaal niet Bente Nerwanen? Ze had zich tenslotte niet voorgesteld. Hij had zelf haar naam genoemd die hij al in de schaats had gelezen. Aan het einde van het boek wordt Ruben bezocht door de dood. De dood laat hem de keuze: “Maar kom je nu of niet?” Ruben gaat echter niet mee, want op de laatste bladzijde is hij met zijn vrouw op een veiling van scheepsattributen.

Het verhaal draaide niet alleen om deze mysterieuze schaatsster en Rubens hartstochtelijke liefde voor haar, maar ook om Rubens onverwerkte jeugdleed. Rubens vader had zijn gezin verlaten om de coelancanth te zoeken. Tijdens Rubens verblijf op de boot ziet hij voor het eerst de grootheid van zijn vaders obsessie voor de coelancanth in en kan hij hier zich enigszins bij neerleggen.


Verwachtingen
Dit boek is mij aangeraden door Nederlands docent meneer Philipse. Ik had hem om advies gevraagd voor het lezen van boek voor mijn lijst die niet al te moeilijk waren. Zo kwam hij met dit boek en ben ik eigenlijk zonder verwachtingen gaan lezen. Door de tekst op de achterkant van het boek kwam ik wel te weten dat er een hevige verliefdheid in voor kwam, dus ik was daardoor al meer geïnteresseerd in dit boek.

Thema
In dit boek staat het thema ‘de dood’ centraal. Gedurende het verhaal  laat deze zich steeds zien. De dood achtervolgt Ruben, eerst is Ruben bang om te sterven maar aan het einde van het verhaal is die angst verdwenen. Door Bente heeft Ruben het leed uit zijn jeugd kunnen verwerken, waardoor hij vrede heeft mijn zijn eigen leven.

Motieven
Er zijn een aantal elementen die bleven terugkeren in het hele boek.
- Liefde: Ruben Saarloos is gelukkig getrouwd, al voor vele jaren, met Ina. Als hij Bente ontmoet, voelt hij zich aangetrokken door haar. Dit leidt zelfs tot een vrijpartij tussen beide. Ruben heeft een vrij kille persoonlijkheid maar toch wordt hij verliefd.
- Dood: zoals al bij thema genoemd, staat dit centraal in het hele boek. Dit thema wordt door een aantal motieven ondersteund, namelijk: de kraaien (staan voor de dood) zijn sterk aanwezig. De dood van de konijnen op het eiland. Ruben ziet op een gegeven moment een soort spookschip in de verte, maar later is dit weer weg.
- Het leed wat Ruben tijdens zijn jeugd heeft geleden omdat zijn vader voor de vis koos in plaats van zijn familie.
- Dooi: het ijs smelt steeds meer. Hoe meer dit ijs dooit, des te meer Ruben van zijn schild om zich wordt verlost. Hij laat het leed achter zich, ervaart een verliefdheid met Bente etc.

Beoordeling
- Schrijfstijl: het boek is geschreven in de 3^e persoon, namelijk Ruben. Ik vond het goed te lezen, alles werd vanuit zijn ogen beschreven. Dit kan ook bijna niet anders want het hele verhaal draait om hem, wat er bij hem gebeurd op de boot etc. Er wordt heel veel vanuit Ruben geschreven, zo komt je dus ook het meest te weten over hem. Blz. 52: ‘Hij opende de deur van de roef voor haar en ze daalde, met de noren in de hand, het trapje af alsof ze dat dagelijks deed.’
- Inhoud:
Tijd: Het verschil in tijd tussen het begin en eind van het boek ligt tussen januari en mei.
Het grootste deel van dit verhaal speelt zich af tijdens de winter waardoor de boot ingevroren kwam te zitten.
Personages: Ruben Saarloos: de hoofdpersoon. Hij leeft op de boot bij het eiland tot het ijs gesmolten is. Ina Saarloos: de vrouw van Ruben, zij is wel weer aan land gegaan terwijl Ruben bij de boot bleef. Bente: de schaatster die bij Ruben langs komt. 

Eindoordeel
Ik had maar weinig verwachtingen dus terugkoppelen daarnaar is lastig. De hevige verliefdheid die plaats zou vinden vond ik niet zo enorm hevig. Ruben ging verlangen naar Bente en uiteindelijk hadden ze een vrijpartij samen. Zij blijft in haar gedachten rondzwerven maar toch heeft het weinig invloed op het vervolg van het verhaal. Door haar heeft hij vrede met zijn leven, maar dat is het dan ook wel. Het boek was goed te lezen, makkelijk te volgen. Het had weinig gebeurtenissen waardoor je meer op de kleine details let. Al met al een prima boek om te lezen.

Het schnitzelparadijs – Khalid Boudou

(klas 4)
Algemene informatie
Auteur: Khalid Boudou
Titel: Het schnitzelpardijs
 Jaar van uitgave: 2002
Jaar van eerste druk: 2001
Aantal pagina’s: 290
Genre: Roman

Korte samenvatting
Na 2 jaar slapen(hier wordt bedoeld: niks doen en lang in bed blijven liggen), besluit de 19e jarige Nordip Doenia om zijn leven weer op te pakken. Zijn neef Krimo raadt hem aan om te solliciteren bij het restaurant waar hij ook werkt: “De blauwe Gier”. Hij wil niet betaald worden en daarom krijgt hij als werk, om alle vieze pannen uit de keuken schoon te maken. Meerman, zijn baas, vindt het raar dat hij niet voor geld wil werken en besluit daarom om hem niet aan “het spel” te laten meedoen. In de keuken werken nog meer mensen, die hem later Sopkop gaan noemen. Wilhelm is de chef-kok , een klein driftig mannetje dat graag de baas speelt. Dan heb je ook nog Amimoem, een jongen met een hele grote mond, maar die wel heel goed kan koken. Hij is verliefd op Agnes, de rijkeluisdochter, die als serveerster werkt. Het is altijd een chaos in de keuken en als mensen even hun verhaal kwijt willen, gaan ze naar Nordip. Langzaam aan begint Nordip respect te krijgen van de rest. Toch wil hij nog steeds graag weten wat dat spel nou precies inhoudt. Op een dag valt de FIOD binnen en staat heel het restaurant op zijn kop. Omdat er heel veel zwartwerkers zijn en Krimo opstapt, dreigt de Blauwe Gier failliet te gaan. Dan besluit Meerman om Nordip ook mee te laten doen aan het spel. Hij moet met Wilhelm een potje dammen spelen, en hoe beter hij het doet, hoe hoger zijn positie in de keuken zal zijn. Uiteindelijk wint hij, wat betekent dat híj chef-kok wordt. Hierdoor heeft hij zijn plaats in de keuken en in de wereld weten te krijgen.

De verwerkingsopdracht – het vergelijken van een recensie

Recensie 1
Bron: http://www.boekrecensie.com/9050001521

Het Schnitzelparadijs 
Het boek gaat over een buitenlandse jongen die geinteregeerd is in Nederland, maar hij heeft na vele baantjes het werken opgegeven en is een nachtleven begonnen, hij slaapt bijna de hele dag, en als hij al wat gaat doen dan is dat 'savonds. Hij doet dat 2 jaar lang voordat hij beseft dat hij is wat moet gaan doen en solliciteerd voor een baan in een restaurant genaamd De Blauwe Gier. Hier gaat hij voor niks werken als pannenwasser, met als bijnaam de sopkop. Uiteindelijk loopt het in het restaurant uit de hand omdat het blijkt dat de Baas genaamd Meerman schuldig is aan Belastingsonderduiken. De FIOD komt in het restaurant en veel mensen nemen ontslag. Dan wordt het voor Nordip tijd om het spel te spelen, als hij wint zal hij hogerop komen en als hij verliest blijft hij sopkop tot het restaurant ten onder gaat.... Wat is dit voor een spel en zal hij het restaurant wel kunnen redden?

Ik vind dit een heel goed boek, dit is weer totaal wat anders als al die zelfde actie boeken en boeken over pesten. Het is verfrissend, snel en ook heel grappig. Ik vind het een heel goed boek. 

Recensie 2
Bron: http://www.leestafel.info/khalid-boudou

Het schnitzelparadijs

Nordip Doenia, (nee geen Nordil, Nordin, Nordik) heeft moeite met de maatschappij. Hij zat op school en vroeg zich constant af wat hij daar in Godsnaam deed. Hij vond de behandeling, de regels, feitelijk alles zeer benauwend.
Langzamerhand zakt hij steeds meer in en verslaapt zijn tijd uiteindelijk 2 jaar. Zijn broertje meldt elk moment dat hij opstaat en weer naar bed gaat wat er wel een komische noot aan geeft.

Na die twee jaar besluit Nordip stage te gaan lopen bij het schnitzelparadijs de Blauwe Gier, een hotel-restaurant in het plaatsje Opdeinen. Nordip wordt daar de 'sopkop'. Hij wast af. Zijn afwashoekje in de keuken beschrijft hij als volgt:

"Hoe zou ik je een indruk kunnen geven hoe het er hier in mijn hoekje uitziet, waarmee zou ik het kunnen vergelijken? Een kleine vuilnisbelt? Een SM-studio voor extravagante bejaarden? Een duizelige modderpoel? Een bassin voor jonglerende bacteriën? Werkelijk, de bacteriën hebben in deze soeppolder tussen de muizenkeutels een eigen bacillenstaat opgericht, ze gaan hier naar school, in het schnitzellaboratorium, drinken gezamelijk een pintje, doen aan carrièreplanning, organiseren wedstrijden wie het eerst bij de soep is, en doen toelatingsexamen voor de Hogere Bederfschool."

Het keukenpersoneel komt in zijn gedeelte een sigaretje roken, een praatje maken, wat drinken. Nordip hoort alle verhalen aan en observeert iedereen om er van te kunnen leren. Zoals daar is: De kok, een machomannetje die stoere praatjes heeft maar toch maar kok blijft ook al wordt hij zwaar onderbetaald. De beenhouwer, elke ochtend zegt hij tegen Nordip dat hij te laat is, elke ochtend heeft Nordip een andere smoes:

"'Waarom ben je te laat, het is al twaalf uur vijftig!'
'Mijn voorwiel bleef achter.'"

"'Waarom ben je te laat?'
'Ik was de linkerschoen, die aan mijn rechtervoet zat, kwijt.'"

Toch lijkt het Wilhelm, niet echt te deren dat Nordip niet al te punctueel is.
Wie er ook werkt is zijn neef Krimo, die heimelijk bewonderd wordt door Nordip. Krimo is een dromer, een dichter, een zanger en eigenlijk zou Nordip het liefst als Krimo zijn.
Verder, Lieve Agnes, een kind van rijke ouders, werkende als serveerster in het restaurant. Niemand durft haar te vragen waarom zij daar werkt. Alle mannen zijn verliefd op haar en gedragen zich als haantjes in haar buurt.
Nordip ziet veel en trekt zijn conclusies voor zijn eigen leven. Een steeds terugkerende vraag is of Nordip het spel heeft gespeeld. Nordip weet nergens van tot op gegeven moment de uitnodiging hiervoor komt met behoorlijk verstrekkende gevolgen.

Mijn indruk
Bij tijd en wijle is het geestig. Vooral de vader van Nordip met zijn preken (kleine sjodemieter) in gebrekkig Nederlands is leuk.
Soms is het wel een beetje erg overtrokken. Duidelijk is dat met de Blauwe Gier een Van der Valk restaurant bedoeld wordt. Sommige beschrijvingen van de gang van zaken in de keuken zijn wel erg voor de hand liggend. Knoeien met eten, vuile keuken, gasten die voor 5 eurocent op de eerste rij willen zitten, zwartwerkers, slecht salaris tot belastingontduiking aan toe.
Opvallend is dat juist de mooiste gedeelten van het boek diegene zijn waar niet over de gang van zaken van het restaurant gesproken wordt. Dat is wanneer Nordip met zijn neef praat en zij hun gedachten laten gaan naar Marokko. Ook de overpeinzingen van Nordip over de twee verslapen jaren zijn goed.
Voor de rest was het een lekker weglees boek.

Dettie, 15-02-2004

De vergelijking
Recensie 1
Recensie 1 is niet zo uitgebreid waardoor ik maar op een paar punten in kan gaan:
Eens:
- De feiten die omschreven zijn kloppen allemaal; De Blauwe Gier, bijnaam ‘sopkop’, de problemen door de schuld aan belastingsonderduiken, de FIOD etc. Daar valt niks op aan te merken.
- Ik kan niet zeggen of dit anders is dan alle andere actieboeken, aangezien ik deze vrijwel nooit lees. Ik kan daarentegen wel bevestigen dat het verfrissend en grappig is.
Oneens:
- De mening dat het snel is, ik kan niet opvatten in wat voor zin ‘snel’.

Recensie 2
Eens:
- Het aangeven van het broertje wanneer Nordip Doenia opstaat en weer naar bed gaat, vond ook ik erg komisch. Iedere keer wordt weer duidelijk wat een ‘slecht’ ritme Nordip heeft.
- De collega’s van Nordip worden omschreven ongeveer zoals ik ze zelf ook voor me zag.
- Ik ben het eens met de mening dat het preken in gebrekkig Nederlands leuk is, ik heb iedere keer wel een beetje gelachen als er zoiets in het boek stond.
Oneens:
- Dat sommige beschrijvingen voor de hand liggen stoort mij niet zo. Het versterkt juist het verhaal in de meeste gevallen.